تبريک که پرکاريد!
منم يه زماني تقريبا هر شب دست به قلم مي شدم، اما ذره ذره کم شد
کم و کم تر،...
نمي گم مشغله هام زياده و وقت نمي کنم، نه، وقت مي کنم اما ذهنم زيادي مشغوله به چيزهاي زيادي درآن واحد فکر مي کنم، استرس، فکر و خيال و دغدغه و هزار تا چيز ديگه،...
به نظرم نوشتن يه جور درمانه(البته واسه بعضيا)
ميشه اسمشو گذاشت رايتوتراپي مثلا!!!
هروقت حالم بد باشه مي ريزمش روي کاغذ(البته قديما)
ولي از بي هدف نوشتن واسه درمان نوشتن بدم مياد، دلم مي خواد هرچيزي که مي نويسم هدف داشته باشه، يه هدف والا.
موفق باشيد